Marianne
van Rooij
In 1949 stak de vader van Marianne van Rooij met een bakfiets vol huisraad en zijn hoogzwangere vrouw de brug over om een nieuw leven te beginnen in Malburgen Oost. Het stel betrok een woning in de Klaproosstraat.
In 1950 werd Marianne er geboren. En ze woont er nu nog steeds. De Klaproosstraat is haar thuis, maar dat zou Marianne net zo goed over heel Malburgen kunnen zeggen.
Overal in de wijk kent ze mensen met wie ze in haar jongere jaren heeft gedanst of in de klas gezeten. Vroeger was het gemakkelijk om elkaar te ontmoeten. De wijk was overzichtelijk en iedereen kwam samen op dezelfde plekken: de Sacramentskerk, de Don Boscoschool, het Trefcentrum en Hotel Zuid. Wil je weten hoe dat precies ging? Luister dan naar Mariannes verhaal.
“Alle dagen
thuis in de
Klaproosstraat”
Met de jaren veranderde Malburgen, en niet altijd ten goede. Drugs, dealers, vechtpartijen; even overwoog Marianne de Klaproosstraat te verlaten.
In plaats daarvan koos ze ervoor om iets te doen aan de problemen in de wijk. Ze ging bij het wijkplatform, werd actief in het wijkbeheer en leerde voor zichzelf op te komen en zich uit te spreken voor een betere buurt. Dat hielp. De saamhorigheid, voor Marianne zo kenmerkend voor Malburgen, bleek nog springlevend.
Niet één keer denkt ze ooit nog aan weggaan uit de Klaproosstraat. Haar ogen raken nooit uitgekeken op de wijk waar ze zoveel van houdt.
Nieuwe gebouwen, nieuwe culturen, nieuwe mensen om te ontmoeten. Dat laatste is trouwens nog steeds heel gemakkelijk in Malburgen, volgens Marianne. Haar geheim?
Eet een ijsje op een bankje bij de Drieslag en er begint vanzelf iemand te praten.
BENIEUWD NAAR HET
VOLGENDE VERHAAL VAN JAN
OVER DE BEREKLAUWSTRAAT?
