Ben
Groen
Ben Groen verhuisde dertien jaar geleden naar Malburgen Oost. Naast de Blue Band Bajes, tegen de flats van Immerloo aan, op de elfde verdieping heeft hij samen met zijn vriend een aangepaste woning waar hij 24 uur per dag op afroep hulp krijgt.
Voordat Malburgen zijn dagelijkse uitzicht werd, dacht hij dat er in de wijk niets anders te ontdekken was dan overlast en criminaliteit. Inmiddels wil hij nergens anders meer wonen. Hij voelt zich thuis.
Bens grote liefde is acteren, het liefst was hij professioneel acteur geworden. In Malburgen heeft hij zich aangesloten bij Theatergroep OverMalbruggen, dat het Huis vóór de Wijk als hoofdkwartier heeft.
“Zijn wie je
wil zijn”
De groep speelt geen bestaand materiaal, maar maakt zelf nieuwe stukken. Iemand anders spelen dan je zelf bent vindt Ben het leukst aan theatermaken.
Nieuwsgierig zijn naar de ander helpt ook als je in een multiculturele buurt met meer dan 120 nationaliteiten woont. Dat de wijk alle kleuren van de regenboog herbergt, is wat Malburgen volgens Ben het meest typeert én waar hij het meest van houdt.
Toen hij klein was woonde hij in een dorpje waar geen enkel kind te vinden was dat van ver kwam. Zijn moeder voedde hem op met het idee dat iedereen gelijk is. Daar is hij haar nu nog dankbaar voor. De angst voor de onbekende ander is hem vreemd, Ben voelt vooral verbinding met mensen als hij door de straten van de Drieslag rijdt. Volgens hem is alles mogelijk in Malburgen en kan iedereen in de wijk zijn wie hij wil zijn.
Wil je Malburgen ook eens bekijken door een regenboogbril Luister dan naar Bens verhaal.
Eduard
Marcus
Eduard kwam in 1964 met zijn ouders in een gezin van zes kinderen vanuit Indonesië naar Nederland. De eerste vier jaar werden ze opgevangen in De Steeg, in 1967 kregen ze een woning in Arnhem Zuid.
Hun eerste huis stond in de Engelwortelstraat in Malburgen Oost. Vlakbij was een voetbalveld waar Eduard en zijn vriendjes speelden. Voetballen, knikkeren, rolschaatsen en scheuren met de step. Ze hadden niet veel om mee te spelen en vermaakten zich met wat er was.
In de buurt woonden meerdere Indische gezinnen. De ouders zochten elkaar op en de kinderen liepen samen naar de basisschool in de Korianderstraat.
“Terug in
de tijd”
In de jaren zestig was Malburgen een wijk in opbouw. Het Duifje, Vredenburg, Immerloo en Kronenburg, in de tijd dat Eduard een jongen was, bestonden die buurten nog niet. Het bouwen van de eerste flats kan hij zich nog goed herinneren. Terwijl hij groeide, groeide Malburgen ook.
Eduard bleef niet in Arnhem Zuid. Hij ging naar Westervoort, woonde in Presikhaaf, maar keerde uiteindelijk terug en streek neer in Malburgen West. Vanaf het moment dat Eduard voet zette op Malburgse bodem voelde hij dat hij weer thuis was.
In 2021 werd hij wijkconciërge. Zijn werk brengt hem overal in de wijk. Bijna iedere dag fietst Eduard langs het buurtje van zijn jeugd. Zijn oude voetbalveldje is volgebouwd met winkels en kijk, daar op die hoek, daar stond de bibliotheekbus altijd! Ook op de Drieslag is hij zo ongeveer dagelijks te vinden. De verschillende nationaliteiten, de drukte, de ontmoetingen met mensen, hij houdt ervan.
Toch mist hij hoe de wijk vroeger was. Als Eduard een tijdmachine had, wist hij het wel. Dan ging hij terug naar de jaren waarin iedereen in Malburgen helemaal niks had behalve elkaar. Reis een stukje mee met Eduard en beluister zijn verhaal.
BENIEUWD NAAR HET
VOLGENDE VERHAAL VAN RENIE, ASMAR & JAN
OVER DE DRIESLAG ZUIDZIJDE?
